حمل و نقل زمینی (قرآن)خداوند، فراهم آورنده زمینه‌ها و امکانات حمل و نقلهای زمینی است. ۱ - حمل بر مرکبها«ولقد کرمنا بنی ءادم وحملنـهم فی البر والبحر...؛ ما آدمیزادگان را گرامی داشتیم؛ و آنها را در خشکی و دریا، (بر مرکبهای راهوار) حمل کردیم؛ و از انواع روزیهای پاکیزه به آنان روزی دادیم؛ و آنها را بر بسیاری از موجوداتی که خلق کرده‌ایم، برتری بخشیدیم». معناي آیه اين است كه ما ايشان را در دريا سوار بر كشتى و در خشكى سوار بر چارپايان و غير از آن كرديم تا به سوى مقاصد خود رهسپار شوند و در پى جستجوى فضل پروردگار خود و رزق او برآيند، و اين خود يكى از مظاهر تكريم بشر است (چون بشر به وسيله عقل از اين موهبت‌ها برخوردار مى‌شود). «والذی خلق الازوج کلها وجعل لکم من الفلک والانعـم ما ترکبون؛ و همان کسی که همه زوجها را آفرید، و برای شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهایی قرارداد که بر آن سوار می‌شوید». یعنی" ترکبونه" و برایتان از کشتی و چارپایان چیزهایی قرار داد که سوارش شوید. کلمه" ترکبون" از" رکوب" است که وقتی در مورد حیوانات یعنی اسب و شتر و امثال آن استعمال شود، به خودی خود متعدی می‌گردد، و می‌گوییم" رکبت الفرس" و چون در مورد کشتی و مانند آن به کار می‌رود، با کلمه" فی" متعدی می‌گردد، می‌گوییم" رکب فیه" همان طور که در کلام خدای تعالی آمده: " فاذا رکبوا فی الفلک" و اگر در آیه مورد بحث که سخن از کشتی هم به میان آمده کلمه" فی" نیاورده برای این است که جانب انعام را غلبه داده باشد. ۲ - تکریم انسانفراهم آوردن وسایل حمل و نقل زمینی، جلوه‌ای از تکریم خدا به انسان است. «ولقد کرمنا بنی ءادم وحملنـهم فی البر والبحر...؛ ما آدمیزادگان را گرامی داشتیم؛ و آنها را در خشکی و دریا، (بر مرکبهای راهوار) حمل کردیم؛ و از انواع روزیهای پاکیزه به آنان روزی دادیم؛ و آنها را بر بسیاری از موجوداتی که خلق کرده‌ایم، برتری بخشیدیم. این آیه در سیاق منت‌نهادن است، البته منتی آمیخته با عتاب، گویی خدای تعالی پس از آنکه فراوانی نعمت و تواتر فضل و کرم خود را نسبت به انسان ذکر نمود و او را برای به دست آوردن آن نعمتها و رزقها و برای اینکه زندگیش در خشکی به خوبی اداره شود سوار بر کشتیش کرد. و او پروردگار خود را فراموش نموده و از وی رو گردانید، و از او چیزی نخواست و بعد از نجات از دریا باز هم روش نخست خود را از سر گرفت با اینکه همواره در میان نعمتهای او غوطه ور بوده اینک در این آیه خلاصه‌ای از کرامتها و فضل خود را می‌شمارد، باشد که انسان بفهمد پروردگارش نسبت به وی عنایت بیشتری دارد، و مع الاسف انسان این عنایت را نیز مانند همه نعمتهای الهی کفران می‌کند. ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۱۸۱، برگرفته از مقاله «حمل و نقل زمینی» |